Als bevestigingsmiddel die vaak wordt gebruikt voor het verbinden van metalen vellen, is het belangrijkste kenmerk van de Drukschroef is dat de schroef tijdens de installatie in het gat van het vel wordt gedrukt door speciale apparatuur of druk, zodat de gekartelde structuur of het flensgedeelte van de bodem in het vel is ingebed, waardoor een stevige verbinding met het basismateriaal wordt bereikt. Omdat de installatiemethode verschilt van de schroefstructuur van gewone schroeven, is deze veel gebruikt in veel toepassingen die een stabiele verbinding en duurzaamheid vereisen.
Het is noodzakelijk om de anti-loseringsprestaties van de drukschroef van de druk uit het structurele principe te begrijpen. Drukkenschroeven vormen meestal een verbinding door interferentie -pasvorm en fysieke inbedding. De onderkant van de schroef is ontworpen en verwerkt om een bepaalde bijtkracht en anti-rotatieprestaties te hebben. Tijdens het drukproces zal het vel plastic vervorming in een lokaal gebied produceren, waardoor het specifieke structurele gebied van de schroef wordt ingepakt en een sterke mechanische beet wordt gevormd. In tegenstelling tot gewone schroeven die afhankelijk zijn van schroefdraadwrijving om vergrendeling te bereiken, heeft de zelfklinchingsstructuur de neiging om externe storingen te weerstaan door fysiek vergrendeling.
In praktische toepassingen, als de apparatuur of componenten zich in een omgeving van continue trillingen, periodieke schok of snelle belastingveranderingen bevinden, kan elke verbindingsstructuur het risico van losraken lopen. Hoewel de drukschroeven van de druk bepaalde anti-loseringsprestaties hebben, of ze nu stabiel zijn of niet nog steeds veel factoren moeten overwegen. De eerste is de kwaliteit van de persklinken. Als de druk onvoldoende is, is de gatdiameter niet geschikt, of is het bladmateriaal te zacht tijdens het klinkproces, de persklinken is mogelijk niet stevig, waardoor de trillingsweerstand wordt verminderd. De tweede is de werkomgeving. Bijvoorbeeld, in de velden van hoogfrequente trillingen zoals transportapparatuur, geautomatiseerde machines en luchtvaartcomponenten, als de drukschroeven niet worden gecombineerd met andere hulpverlening, is er inderdaad een bepaald risico op losraken.
Om de stabiliteit te verbeteren, zullen ingenieurs in sommige toepassingen een dubbele fixeringsstrategie volgen. Nadat de persklinken bijvoorbeeld is voltooid, wordt de verbinding verder versterkt door assemblages zoals moeren en sluitringen, of worden schroefdraadkasten gebruikt om de trillingsweerstand te verbeteren. Bovendien zal het materiaal- en oppervlaktebehandelingsproces van de persklinkschroeven ook hun stabiliteit op lange termijn beïnvloeden. Hoge sterkte legeringen of met warmte behandelde schroeven zijn betrouwbaarder in het omgaan met vervorming en impactkrachten. Tegelijkertijd kunnen oppervlaktebehandelingen zoals elektropleren en fosferen ook structurele losringing veroorzaken veroorzaakt door corrosie.
Het is vermeldenswaard dat in sommige scenario's met veel aanvraag een professionele tests zullen worden uitgevoerd op de kwaliteit van de persklinken, zoals het beheersen van parameters zoals meeslepende sterkte, rotatiebestendigheid en axiale spanning om ervoor te zorgen dat het aan de werkelijke werkomstandigheden voldoet. Deze kwaliteitscontrolemaatregelen spelen een belangrijke rol bij het verbeteren van de stabiliteit van drukschroeven in langdurig gebruik.
TAAL
